ทำคุณบูชาโทษ เปิดประวัติบ้านหนองจาน ที่พึ่งสุดท้าย ผู้ลี้ภัยกัมพูชา

วันที่ 12 ตุลาคม 2568 เพจ SMART Soldiers Strong ARMY ได้เผยแพร่เรื่องราวของ “ค่ายผู้อพยพหนองจาน” หรือ Camp 511 อำเภอโคกสูง จังหวัดสระแก้ว พร้อมข้อความสะเทือนใจว่าา บ้านหนองจาน ผืนดินที่เคยให้ชีวิต วันนี้ถูกอ้างสิทธิ์รุกล้ำอธิปไตยไทย Ban Nong Chan: The land that once gave life — now claimed in defiance of Thai sovereignty.บ้านหนองจาน‘ เมื่อไทยผู้ให้กลับถูก เขมรอ้างสิทธิ์ดินแดนบทเรียนประวัติศาสตร์ที่ไม่เคยโกหก “ทำคุณบูชาโทษ” บนผืนแผ่นดินไทย

 

 

ในห้วงเวลาที่โลกเผชิญสงครามเย็นไทยคือ “ที่พึ่งสุดท้าย” ของผู้ลี้ภัยกัมพูชานับหมื่นชีวิต ตั้งแต่ปี 2518–2522 ประเทศกัมพูชาจมอยู่ในวังวนของความโหดร้ายสงครามกลางเมือง การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ และความอดอยากภายใต้ระบอบเขมรแดง และเมื่อกองทัพเวียดนามรุกเข้ายึดพนมเปญในปี 2522 ประชาชนเขมรนับแสน “หนีตาย” ข้ามพรมแดนเข้าสู่ไทย ขอเพียงโอกาสมีชีวิตอีกครั้งบ้านหนองจาน : “สะพานชีวิต” แห่งมนุษยธรรมไทยค่ายผู้อพยพ “หนองจาน” หรือ “Camp 511” อำเภอโคกสูง จังหวัดสระแก้ว คือหนึ่งในค่ายพักพิงแรก ๆ ที่ไทยเปิดรับผู้ลี้ภัยกัมพูชาหลังสงคราม ภายใต้การดูแลของรัฐบาลไทยและ UNHCR ปี 2522–2523 มีผู้อพยพกว่า 40,000 คน ได้รับอาหาร ยารักษาโรค เมล็ดพันธุ์ และความปลอดภัยจากทหารไทย

 

หนองจานจึงไม่ได้เป็นเพียง “ค่ายผู้ลี้ภัย” แต่คือ “สะพานชีวิต (Land Bridge)” ที่ยื่นมือจากไทยไปสู่มนุษยธรรมโลก และครั้งหนึ่ง สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ยังได้เสด็จฯ มาทรงเยี่ยมผู้ลี้ภัยด้วยพระองค์เอง“หนองจาน” คือสัญลักษณ์ของการให้ที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน ไทยแบ่งปันข้าวปลา อาหาร และที่พักพิง เพื่อให้เพื่อนบ้านที่หนีตายได้มีชีวิตรอด

 

จากที่พึ่งชีวิตสู่วิกฤติอ้างสิทธิ์ดินแดน เมื่อสงครามสงบ ชาวกัมพูชาจำนวนหนึ่งกลับ ไม่ยอมกลับประเทศ เลือกตั้งถิ่นฐานถาวรในเขตฝั่งไทย และต่อมากลับอ้างสิทธิ์
ว่าเป็นพื้นที่ของกัมพูชา 

 

 

ฝ่ายกัมพูชาเองยังเพิกเฉยต่อการประท้วงของไทย แต่กลับส่งเสริมให้ราษฎรมาปลูกสร้างถาวรในพื้นที่บ้านหนองจาน บ้านหนองหญ้าแก้ว ทั้งในและนอกเขตที่ไทยดูแล จนเกิดความเข้าใจคลาดเคลื่อนในสิทธิอธิปไตยกองทัพยืนยันการใช้สันติวิธี และ หลักมนุษยธรรม มาโดยตลอด แต่ในขณะเดียวกันก็พร้อม “ปกป้องอธิปไตยทุกตารางนิ้วของผืนแผ่นดินไทย”ไทยไม่เคยรุกรานใคร แต่ไทยจะไม่ยอมให้ใครรุกล้ำ ประวัติศาสตร์บันทึกไว้แล้วว่า “เมื่อเขมรหนีตายไทยคือผู้ให้ แต่เมื่อเขมรฟื้นตัว กลับลืมผู้มีพระคุณ”