รู้สาเหตุแท้จริงแล้ว ทำไม "วันชัย สอนศิริ" ถึงเลิกเกลียด "ทักษิณ"

“ใครจะตายก่อนกัน?” จาก วันชัย สอนศิริ เมื่ออดีตคนต้านทักษิณยอมรับว่าความเกลียดไม่ได้ทำให้ใจเป็นสุข พร้อมประกาศปล่อยวางทุกอย่างในที่สุด

นายวันชัย สอนศิริ อดีตสมาชิกวุฒิสภา (สว.) ได้ออกมาโพสต์ข้อความระบุผ่านเฟซบุ๊ก ทนายวันชัย สอนศิริ เผยว่า

ใครจะตายก่อนกัน?

 

ถ้าพูดถึงคนที่ต่อต้านคุณทักษิณ เกลียดคุณทักษิณ ทั้งพรรคเพื่อไทยและเสื้อแดง ผมก็เป็นคนหนึ่งที่อยู่ในขบวนนี้ ทั้งในสภาและนอกสภา เป็นระดับหัวหอกแนวหน้า มีบทบาทอย่างสำคัญทั้งในจอและนอกจอ ทำมาเป็นเวลาเกือบ 20 ปี รู้เช่นเห็นชาติและเข้าอกเข้าใจคนที่เกลียดคุณทักษิณและต่อต้านคุณทักษิณได้เป็นอย่างดี

มันหงุดหงิด มันโมโห วันๆ มีแต่ความโกรธความเกลียดเผาไหม้ตัวเอง คิดแต่แง่ร้ายว่าเมื่อไหร่คุณทักษิณจะตายเสียที บริวารว่านเครือมันจะหายนะกันเมื่อไหร่ เห็นใครที่เป็นพรรคพวกเขาติดคุกติดตะราง ตกระกำลำบากวินาศสันตะโรแล้วมันสะใจจริงๆ ยามที่พวกเขามีตำแหน่งแห่งหน ประสบชัยชนะในการเลือกตั้งก็ดี ได้เป็นรัฐบาลก็ดี หรืออะไรก็ตามที่เป็นความเจริญรุ่งเรืองของเขา มันเศร้าใจ มันเสียใจ มันโกรธมันเกลียด มันคุ้มคลั่งจะบ้าตาย นั่งแช่งชักหักกระดูกคุณทักษิณกับพรรคพวกเขาให้มันตายๆ ไปซะ

อารมณ์ของพวกต่อต้านพวกที่โกรธเกลียดคุณทักษิณมันเป็นอย่างนี้อยู่ตลอดเวลา ผมก็เป็นและก็เป็นแรงเป็นมากเสียด้วย เห็นพวกคุณทักษิณ พรรคเพื่อไทย เสื้อแดงพูดอะไรไม่อยากฟังไม่อยากรู้ รับไม่ได้ โกรธเกลียดมัน คิดว่าพวกมันโกหก พวกมันตอแหล จิตมันเป็นอย่างนั้นจริงๆ แล้วมันก็อินด้วยอารมณ์แห่งความรู้สึกที่โกรธเกลียดพยาบาทอาฆาตมาดร้าย ผมเป็นอย่างนี้มาเป็นสิบๆ ปี พรรคพวกที่มีแนวคิดอุดมการณ์เดียวกันทั้งในสภาและนอกสภา ทั้งในจอและนอกจอมันก็เป็นแบบเดียวกัน หน้าดำคร่ำเครียด เป็นคนที่อมทุกข์ ไม่มีความสุข คิดอยู่ตลอดเวลาว่าเมื่อไหร่คุณทักษิณจะตาย ถ้าตายแล้วบ้านเมืองคงจะดีขึ้นสงบขึ้น...

ผมหลุดจากบ่วงกรรมนั้นเมื่อวันที่ทุกพรรคการเมืองเขาตกลงกันว่าโหวตให้กับคุณเศรษฐาจากพรรคเพื่อไทยเป็นนายกรัฐมนตรี เป็นความคิดความปรารถนาของผมมานานแล้วว่าถ้าพรรคการเมืองนักการเมืองไม่ทะเลาะกัน ไม่แตกแยกกัน ไม่แบ่งสีแบ่งฝักแบ่งฝ่าย รวมกันได้อย่างที่โหวตกันนี้มันเป็นการเริ่มต้นแห่งการปรองดองสมานฉันท์ที่แท้จริง เป็นการเริ่มต้นแห่งความรักความสามัคคี บ้านเมืองก็จะเดินไปได้ ผมดีใจ แล้วผมก็สลัดความคิดความรู้สึกความโกรธความเกลียดออกไปจากใจตั้งแต่วันนั้น และก็คิดว่าไม่มีใครดีที่สุดและก็ไม่มีใครเลวที่สุด ทั้งไม่มีใครถูกใครผิดที่สุด ทุกคนทุกพรรคทุกนักการเมืองทั้งในอดีตและปัจจุบันมันก็เป็นเช่นนั้น ทั้งคุณทักษิณและนายกคนอื่นๆ มันก็อยู่ในหลักการนี้ การเลิกโกรธเลิกเกลียด มีความรักต่อกัน ยอมรับความเห็นต่างซึ่งกันและกัน ผมว่ามันเป็นเรื่องดี เป็นเรื่องแห่งความสุขเป็นความสวยงาม เป็นประชาธิปไตยที่หอมหวาน ผมหลุดแล้ว หลุดจากเวรกรรมนั้นจริงๆ...

แต่พรรคพวกผมก็ยังอยู่ในบ่วงกรรมและทำเวรทำกรรมด้วยความโกรธความเกลียดอย่างต่อเนื่องไม่ปล่อยวาง ผมเข้าใจเขาเห็นใจเขา ที่ตะโกนกันปาวๆ นั่น ด่าทอกันอย่างรุนแรง ผมเคยเป็นมาแล้ว เข้าใจเขาได้ดี... ขอให้เขาอยู่กับความทุกข์ ความโกรธความเกลียด ความอาฆาตมาดร้ายจนกว่าจะตายกันไปข้างหนึ่ง... ซึ่งก็ไม่รู้ว่าระหว่างคุณทักษิณกับพวกคุณใครจะตายก่อนกัน...