เสียงสะท้อนจากหัวหน้า ไม่ได้เหมารวม แต่คือความต่างของยุคสมัย

บทความนี้ไม่ได้มีเจตนาเหมารวม หรือสร้างภาพเหมารวม (Stereotype) ต่อกลุ่มคนรุ่น Gen Z
แต่ตั้งใจนำเสนออีกหนึ่งมุมมองของโลกการทำงานยุคใหม่ ที่องค์กรและหัวหน้างานจำนวนมากกำลังเผชิญอยู่จริง

ในทุกยุคสมัย เมื่อคนรุ่นใหม่เข้าสู่ตลาดแรงงาน ก็มักนำพาทัศนคติและความคาดหวังใหม่ ๆ เข้ามาสู่ระบบการทำงานเช่นเดียวกัน ปัจจุบัน “Gen Z” หรือคนที่เกิดช่วงปี 1997–2012 กำลังกลายเป็นแรงงานกลุ่มใหญ่ที่เริ่มเข้าทำงานเป็นครั้งแรก (First Jobber) หลังจากเรียนจบไม่นาน

อย่างไรก็ตาม เสียงสะท้อนจากหัวหน้างานในหลายองค์กรกลับคล้ายกันว่า “เด็กยุคนี้ไม่เหมือนเดิม” — บางคนบอกว่าพวกเขาขาดความอดทน ไม่สู้กับแรงกดดัน บางคนมองว่าเข้าสังคมยาก หรือขาดแรงจูงใจในการเติบโตในองค์กร

แต่หากมองในอีกมุมหนึ่ง ปัญหาเหล่านี้อาจไม่ใช่ “ความผิดของใคร” เลยก็ได้ เพราะ Gen Z เติบโตมาท่ามกลางโลกที่เทคโนโลยีเข้าถึงได้ทุกที่ มีทางเลือกมากมาย และให้คุณค่ากับ “ความสมดุลชีวิต–งาน (Work-Life Balance)” มากกว่าคนรุ่นก่อน
พวกเขาไม่ได้ต้องการ “งานที่มั่นคง” เท่ากับ “งานที่มีความหมาย” หรือมีพื้นที่ให้เติบโตในแบบของตัวเอง

 

ผลสำรวจจากหลายสำนัก รวมถึงการสัมภาษณ์หัวหน้างานจำนวนหนึ่ง สะท้อนว่า ความท้าทายหลักของการทำงานร่วมกับ Gen Z ไม่ใช่เรื่องความสามารถ แต่คือ ช่องว่างทางการสื่อสารและความเข้าใจในคุณค่า (Value Gap)
หัวหน้างานรุ่นก่อนมักมองว่าความขยันและความอดทนคือหัวใจของความสำเร็จ
แต่ Gen Z มองว่าความคิดสร้างสรรค์และความยืดหยุ่นสำคัญไม่แพ้กัน

ดังนั้น การทำงานร่วมกันจึงต้อง “เปลี่ยนมุมมอง” — จากการบ่นว่า “เด็กยุคนี้ไม่อดทน” เป็นการถามว่า “เราสื่อสารกับพวกเขาอย่างเข้าใจหรือยัง?”

สุดท้ายแล้ว ทุกเจเนอเรชันมีทั้งข้อดีและข้อเสีย การอยู่ร่วมกันในองค์กรจึงต้องอาศัยทั้ง ทักษะการสื่อสาร (Communication Skills), การปรับตัว (Adaptability) และ การเคารพความแตกต่าง
เพราะไม่ว่าจะเป็น Baby Boomer, Gen X, Gen Y หรือ Gen Z — หากเรียนรู้กันและกันได้ดี ทุกคนก็สามารถเป็นทีมที่แข็งแกร่งในโลกการทำงานยุคใหม่ได้เช่นกัน

 

แหล่งที่มาอ้างอิง

1.ผลสำรวจจาก LinkedIn Workplace Report 2024

2.ข้อมูลจาก Forbes, Deloitte Gen Z and Millennials Survey

3.รายงานของสถาบัน McKinsey & Company