ใครจะคิด ชีวิตล่าสุด "เด็กอัจฉริยะ" ฟังเบื้องลึกยิ่งสะเทือนใจ

เชื่อว่าหลายๆ คนอาจจะเคยได้ยินข่าวเรื่องเด็กอัจฉริยะมาหนาหู ซึ่งเด็กอัจฉริยะมีอยู่ทั่วทุกมุมโลก แต่ในปี 2005 ประเทศจีนเคยสะเทือนวงการการศึกษา หลังมีรายงานว่า เด็กชายวัยเพียง 10 ขวบสามารถสอบเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยได้สำเร็จ เด็กคนนั้นชื่อว่า จาง ซินหยาง (Zhang Xinyang) ซึ่งถูกยกให้เป็น “อัจฉริยะแห่งชาติ” และกลายเป็นสัญลักษณ์ของพรสวรรค์และความฉลาดเหนือวัย

 

แต่เวลาผ่านไป 20 ปี เรื่องราวกลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ซึ่งเด็กชายผู้เคยถูกยกย่อง วันนี้กลายเป็นชายหนุ่มที่ตกงาน และยอมรับด้วยความเศร้าว่า “ผมไม่ใช่เด็กอัจฉริยะอีกต่อไปแล้ว”

ย้อนกลับไปตอนอายุเพียง 10 ขวบ การสอบเข้ามหาวิทยาลัยของซินหยางถือเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อ เขาได้รับการยอมรับให้เข้าเรียนในวิทยาลัยครู แม้หลายคนจะคาดหวังว่าอัจฉริยะอย่างเขาจะได้เข้ามหาวิทยาลัยระดับท็อปอย่างชิงหวาหรือปักกิ่ง

แท้จริงแล้ว การตัดสินใจครั้งนั้นไม่ใช่ของเขา แต่เป็นของพ่อแม่ที่ต้องการให้ลูก “ประสบความสำเร็จ” โดยเร็วที่สุด เพื่อนเก่าหลายคนเผยว่า ซินหยางถูกผลักดันให้เรียนล่วงหน้าและก้าวกระโดดเกินวัย โดยแทบไม่มีโอกาสใช้ชีวิตแบบเด็กทั่วไปเลย

 

เมื่อเข้ามหาวิทยาลัย เด็กชายวัย 10 ขวบต้องปรับตัวกับสังคมของผู้ใหญ่ เขาทำได้ดีทางวิชาการ แต่ชีวิตส่วนตัวกลับเต็มไปด้วยแรงกดดัน พ่อแม่ไม่ยอมให้เขาเลือกสาขาใหม่หรือเรียนซ้ำปี และแม้จะมีโอกาสเรียนต่อต่างประเทศ พวกเขาก็ปฏิเสธเพราะ “กลัวควบคุมลูกไม่ได้”
 

 

ต่อมาในช่วงปริญญาเอก ซินหยางถึงขั้นขู่ว่าจะลาออกหากพ่อแม่ไม่ซื้อบ้านให้ในปักกิ่ง จนสุดท้ายพ่อแม่ต้อง “เช่าอพาร์ตเมนต์” มาหลอกว่าเป็นบ้านของเขา เพื่อให้ลูกชายสบายใจ

สื่อในขณะนั้นตั้งฉายาให้เขาอย่างเจ็บแสบว่า “อัจฉริยะที่ล้มเหลว” หรือ “หุ่นยนต์เรียนเก่งแต่ระบบพัง” หลังเรียนจบ เขาทำงานได้เพียง 3 ปีก่อนจะตกงาน และค่อย ๆ หายไปจากสังคม

 

20 ปีต่อมา : ชีวิตของคนที่ไม่ได้อยากเป็นอัจฉริยะ ซึ่งปัจจุบัน จาง ซินหยาง ใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่กับครอบครัว ไม่มีชื่อเสียง ไม่มีความโดดเด่นเหมือนในอดีต เขามักให้สัมภาษณ์อย่างถ่อมตนว่า “ผมก็แค่คนธรรมดาที่พยายามมีชีวิตต่อไป”

รูปล่าสุดของเขาดูแก่กว่าวัยและเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า แต่เรื่องราวของเขากลับกลายเป็นบทเรียนสำคัญให้สังคมได้ทบทวน ว่าการผลักดันลูกให้ประสบความสำเร็จเร็วเกินไป อาจแลกมาด้วยความสุขและจิตใจที่เปราะบาง

พรสวรรค์จะเติบโตได้ก็ต่อเมื่อมี “อิสระ” และ “ความเข้าใจ” จากคนรอบข้าง บางครั้งการวิ่งเร็วที่สุดไม่ได้หมายความว่าจะถึงเส้นชัยก่อนใคร เพราะ “การเติบโตอย่างช้า ๆ แต่มั่นคง” ต่างหากที่เป็นชัยชนะของชีวิตจริง

ข้อมูลจาก soha