รู้ทัน ป้องกันได้ รับมือฝีดาษวานร หลังพบผู้ป่วยรายใหม่ในไทย

“รับมือฝีดาษวานร” หลังพบผู้ป่วยรายใหม่ในไทย ข้อมูลจากการเฝ้าระวังสถานการณ์โรคฝีดาษวานรในสัปดาห์ที่ 34 (17 – 23 สิงหาคม 2568) พบผู้ป่วยรายใหม่ 5 ราย เป็นผู้ป่วยในจังหวัดชลบุรี 3 ราย

 

ขอนแก่นและกรุงเทพมหานคร แห่งละ 1 ราย และเฉพาะในปี พ.ศ. 2568 มีผู้ป่วยสะสม 61 ราย ไม่พบรายงานผู้เสียชีวิต ยังคงพบผู้ป่วยต่อเนื่องทุกสัปดาห์มีแนวโน้มสูงขึ้นตั้งแต่เดือนพฤษภาคมเป็นต้นมา

 

โดยตั้งแต่เกิดการระบาดในปี พ.ศ. 2565 จนถึงปัจจุบัน ประเทศไทยมีผู้ป่วยสะสม 933 ราย เสียชีวิต 13 ราย ส่วนใหญ่มีปัจจัยเสี่ยงจากการมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ได้ป้องกัน มีเพศสัมพันธ์กับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักก่อนป่วย การสัมผัสแนบเนื้อกับผู้ป่วย จากข้อมูลยังพบผู้ป่วยที่มีอาการรุนแรงหรือเสียชีวิต ส่วนใหญ่เป็นผู้ติดเชื้อเอชไอวี (HIV) บางรายเพิ่งตรวจพบว่าติดเชื้อ ขณะที่บางรายทราบอยู่แล้วแต่ไม่ได้รับยาต้านไวรัส (ARV) เพื่อกดเชื้ออย่างต่อเนื่อง ส่งผลให้ภูมิคุ้มกันต่ำร่างกายต่อสู้กับโรคอื่นได้น้อยลง จึงมีความเสี่ยงอาการรุนแรงมากกว่าคนทั่วไป
 

ฝีดาษวานรคืออะไร?

ฝีดาษวานร หรือ Monkeypox เป็นโรคติดต่อที่เกิดจากเชื้อไวรัสในกลุ่ม Poxviridae ซึ่งพบได้ทั้งในสัตว์และคน การติดต่อส่วนใหญ่เกิดจากการสัมผัสใกล้ชิดกับผู้ป่วยหรือสัตว์ที่ติดเชื้อ

 

อาการของโรค

• ไข้สูง: มีไข้, ปวดศีรษะ, ปวดกล้ามเนื้อ, ปวดหลัง, ต่อมน้ำเหลืองโต และรู้สึกอ่อนเพลีย
• ผื่น: จะมีผื่นขึ้นหลังมีอาการไข้ 1-3 วัน โดยเริ่มจากผื่นแดงกลายเป็นตุ่มน้ำใส และกลายเป็นตุ่มหนองในที่สุด
• ระยะเวลา: อาการจะคงอยู่ประมาณ 2-4 สัปดาห์ และจะหายไปเอง

 

ช่องทางการติดต่อ

• การสัมผัสใกล้ชิด: สัมผัสโดยตรงกับตุ่มหนอง สารคัดหลั่ง หรือเสื้อผ้าของสัตว์หรือผู้ป่วยที่ติดเชื้อ
• ทางละอองฝอย: การหายใจรับละอองฝอยจากผู้ป่วย
• การสัมผัสสัตว์ที่ติดเชื้อ: เช่น ลิง หรือสัตว์ฟันแทะ

 

วิธีป้องกันตัวเองและคนรอบข้าง

• หลีกเลี่ยงการสัมผัสใกล้ชิด: งดสัมผัสหรือใกล้ชิดกับสัตว์ที่มีอาการป่วย หรือผู้ที่แสดงอาการของโรค
• ล้างมือให้สะอาด: ควรล้างมือด้วยสบู่หรือเจลแอลกอฮอล์บ่อยๆ
• สวมหน้ากากอนามัย: ควรใส่หน้ากากอนามัยเมื่อต้องอยู่ในพื้นที่แออัด หรือเมื่ออยู่ใกล้ชิดกับผู้ป่วย
• ทำความสะอาดที่พัก: ทำความสะอาดที่พักอาศัยเป็นประจำ เพื่อลดความเสี่ยงในการสัมผัสเชื้อโรค

 

หากคุณมีอาการที่เข้าข่าย หรือสงสัยว่าตัวเองอาจสัมผัสเชื้อ ควรรีบไปพบแพทย์ทันที และแจ้งประวัติการสัมผัสเพื่อให้ได้รับการวินิจฉัยและรักษาอย่างถูกต้อง