ย้อนรากประวัติศาสตร์ “เค้ก” ของหวานที่คนไทยรู้จักครั้งแรกเมื่อใด?

เค้ก ขนมหวานยอดนิยมที่ทุกคนรู้จัก มีต้นกำเนิดจากคำว่า “kaka” ในภาษาชาวไวกิ้ง (Old Norse) และมีหลักฐานการอบเค้กที่เก่าแก่ที่สุดจากอียิปต์โบราณช่วงศตวรรษที่ 13 ลักษณะเป็นเค้กผลไม้และขนม Ginger bread

ยุโรปกลางศตวรรษที่ 17 เค้กได้รับความนิยมเพิ่มขึ้น พร้อมกับพัฒนาการของเตาอบ, แบบพิมพ์ขนม และน้ำตาลทราย รวมถึงรสผลไม้ที่เป็นที่ชื่นชอบ

ในปี ค.ศ. 1843 นักเคมีชาวอังกฤษ อัลเฟรด เบิร์ด (Alferd Bird) ค้นพบผงฟู (Baking Powder) ทำให้การอบขนมที่ไม่ต้องใช้ยีสต์เป็นไปได้

สำหรับประเทศไทย แม้จะยังไม่มีหลักฐานชัดเจน แต่มีการระบุว่า เค้กเริ่มเข้ามาในไทยราว พ.ศ. 2480 โดยเฉพาะในกรุงเทพฯ ร้านเบเกอรี่อยู่ไม่มากนัก ส่วนใหญ่รวมตัวอยู่บน ถนนเจริญกรุง หนึ่งในร้านยุคแรกคือ “มอนโลเฮียงเบเกอรี่”

หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 (พ.ศ. 2490) การค้ากับต่างประเทศและการท่องเที่ยวเพิ่มขึ้น โรงแรมและร้านเบเกอรี่ต้องผลิตขนมอบให้บริการนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ เช่น เค้ก ขนมปัง
 

ชนชั้นนำไทยเริ่มรู้จักและนิยมเค้ก ตัวอย่างเช่น ท่านผู้หญิงพูนศุข พนมยงค์ ที่เคยทำ Marble Cake และ Blitz Torte ขายเป็นงานอดิเรก รายได้ไม่มากเนื่องจากใช้วัตถุดิบคุณภาพสูง

ในช่วง พ.ศ. 2497 ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ระบุว่าคนไทยเริ่มนิยมให้เค้กเป็นของขวัญปีใหม่ ร้านที่มีชื่อเสียงในยุคนั้นคือ “กวงเซี่ยงเฮียง” ราคาตั้งต้น 40 บาท ซึ่งถือว่าแพงมาก

ช่วงสงครามเวียดนาม (พ.ศ. 2498-2518) การมีทหารอเมริกันจำนวนมากในไทย ทำให้ธุรกิจร้านเบเกอรี่เฟื่องฟู เค้ก ขนมปัง และคุกกี้ได้รับความนิยมจนมีการก่อตั้ง โรงโม่แป้งสาลี เช่น บริษัท United Flour Mill, Siam Flour Mill และ Laemthong Sahakarn เพื่อผลิตวัตถุดิบเบเกอรี่

ปัจจุบัน เค้กกลายเป็นขนมพื้นฐานที่อยู่คู่ทุกเทศกาล ทั้งวันเกิด วันแต่งงาน วันคริสต์มาส และเทศกาลปีใหม่
 

แหล่งที่มาอ้างอิง

1.พูนศุข พนมยงค์. บันทึกส่วนตัวเกี่ยวกับการทำขนมเค้ก.

2.ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช. เรื่องราวเค้กในเทศกาลปีใหม่ พ.ศ. 2497.

3.ชุลี สารนุสิต. บันทึกการถูกกักขังที่คุกบางขวาง.