แพทย์ชี้ “การพูดมาก” ของผู้สูงอายุ คือแนวทางส่งเสริมสุขภาพสมอง

“การพูดมาก” ของผู้สูงวัย อาจเป็นยาชะลออัลไซเมอร์ – แพทย์แนะ ควรสนับสนุนให้ผู้สูงอายุพูดคุยมากขึ้น

ผู้สูงอายุจำนวนมากมักถูกมองว่า “พูดมาก ขี้บ่น เจาะแจ๊ะ” จนกลายเป็นภาพจำในสังคมที่อาจทำให้พวกเขารู้สึกว่าควรเงียบหรือเก็บตัวมากขึ้น อย่างไรก็ตาม แนวคิดนี้ถูกท้าทายโดยข้อมูลทางการแพทย์ซึ่งชี้ว่า “การพูดมาก” อาจเป็นกลไกธรรมชาติที่พระเจ้ามอบให้ เพื่อช่วยชะลอโรคทางสมอง โดยเฉพาะ “โรคอัลไซเมอร์” และปัญหาด้านความจำในวัยชรา

 

แพทย์ผู้เชี่ยวชาญแนะนำว่า การพูดคุยอย่างสม่ำเสมอมีประโยชน์ต่อสุขภาพผู้สูงอายุอย่างน้อย 3 ประการหลัก ดังนี้:

1. การพูดคุย - กระตุ้นสมอง เพิ่มความจำ

การสื่อสารเป็นกระบวนการที่เชื่อมโยงโดยตรงกับระบบคิดในสมอง โดยเฉพาะเมื่อพูดเร็วหรือมีบทสนทนาที่ท้าทาย จะช่วยเร่งความคิดและฝึกสมองให้ทำงานอย่างต่อเนื่อง ผู้สูงอายุที่เงียบและไม่สื่อสารเสี่ยงต่อการเสื่อมของความจำเร็วกว่าผู้ที่พูดคุยเป็นประจำ

2. พูดมากขึ้น - ลดความเครียดและความโดดเดี่ยว

ผู้สูงอายุมักมีแนวโน้มเก็บเรื่องราวหรือความกังวลไว้ในใจ การเปิดโอกาสให้พูดหรือเล่าเรื่องราวจึงเป็นการระบายความเครียด และยังช่วยป้องกันโรคซึมเศร้าหรือปัญหาทางจิตใจจากความรู้สึกโดดเดี่ยว

3. การพูด - บริหารกล้ามเนื้อใบหน้า เพิ่มสุขภาพทางกาย

การพูดไม่เพียงกระตุ้นสมอง แต่ยังเป็นการออกกำลังกายกล้ามเนื้อบริเวณใบหน้าและลำคอ รวมถึงช่วยขยายความจุปอด ซึ่งเป็นการป้องกันอาการเวียนศีรษะหรือภาวะหูตึงที่เกิดขึ้นในวัยชราได้อีกด้วย

 

สรุป

ผู้สูงวัย หรือ “พลเมืองอาวุโส” ควรได้รับการสนับสนุนให้พูดคุย สื่อสาร และโต้ตอบกับผู้อื่นให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพราะจนถึงปัจจุบัน ยังไม่มีวิธีใดที่พิสูจน์ได้ว่าป้องกัน “โรคอัลไซเมอร์” ได้อย่างมีประสิทธิภาพเท่ากับ “การสื่อสารอย่างสม่ำเสมอ”

ครอบครัวและคนรอบตัวจึงควรเปลี่ยนมุมมอง หันมาให้พื้นที่ผู้สูงวัยได้พูด ได้เล่า ได้บ่น   เพราะนั่นอาจไม่ใช่ “น่ารำคาญ” แต่คือ “ยารักษาโรคที่ดีที่สุด” ที่พวกเขาสร้างขึ้นเองโดยธรรมชาติ