บังโฟล์ค เล่าเรื่องราวสุดขนลุก หลังเก็บมา 3 ปี ครั้งลงไปปล่องปริศนาถ้ำหลวง

ผู้ใช้เฟซบุ๊ก Folk Kamponsak Sassadee หรือ โฟล์ค กำพลศักดิ์ สัสดี ผู้ที่เคยร่วมสำรวจโพรงถ้ำ บริเวณถ้ำหลวง-ขุนน้ำนางนอน เพื่อช่วยเหลือ 13 ชีวิตทีมหมูป่าอะคาเดมี่ ได้มาโพสต์เปิดเผยเรื่องราวที่เก็บไว้ 3 ปี ซึ่งระบุเรื่องราวว่า... ผ่านไปกว่า 3 ปี ก็เพิ่งเปิดเผยครั้งแรก กับภาพของหลักฐานบางสิ่งทึ่ไม่คิดว่าจะถูกพบในถ้ำแห่งนึงเหนือสุดในประเทศไทย ใกล้ชายแดนพม่า สถานที่ซึ่งห่างไกลจากบ้านกว่า 1800 กิโลเมตร ที่ทางเข้านั้นมีขนาดพอดีตัวและได้ถูกปิดตายพรางไว้ด้วยก้อนหินหนักหลายร้อยกิโลกรัม มันถูกพบโดยบังเอิญจากทีมทหารเฉพาะกิจฝ่ายค้นหาพิกัดแนวถ้ำที่อาจสามารถเชื่อมต่อกับภายในถ้ำหลวงเขานางนอนเป็นระบบปล่องถ้ำลึกที่อยู่ในแนวขนานกับแนวของถ้ำหลวง แต่ห่างกันในแนวดิ่งอย่างน้อยๆก็ 200 เมตร ซึ่งทีมทหารเฉพาะกิจจะสำรวจและทำพิกัดปล่องถ้ำไว้ให้แต่ละแห่ง

ส่วนการโรยตัวลงสำรวจถ้ำนั้นจะเป็นงานของฝ่ายลงสำรวจที่เชี่ยวชาญเรื่องถ้ำโดยเฉพาะ และหลักฐานที่ค้นพบในถ้ำแห่งสุดท้าย นั้นก็ตรงกับคำบอกเล่าของชาวเขาในพื้นที่ท่านนึง ซึ่งได้เจอก่อนหน้าลงสำรวจถ้ำแห่งนี้เพียง 2 วัน ในระหว่างเดินทางถ่ายภาพหุบลึกหลังภูเขานางนอนในมุมสูงเพื่อคาดคะเนแนวถ้ำจากชายแดนช่วงหมู่บ้านผาหมี - ผาฮี้ ท่านผู้นั้นเล่าว่า เมื่อหลายสิบปีก่อนสมัยยังไม่มีถนนขึ้นดอยผาหมี ได้เคยเดินป่าไปเจอชาวพม่าคนนึงในหุบเขานางนอน บนบ่าแบกกระสอบที่เลอะโคลน เนื้อตัวมอมแมม เมื่อได้สอบถามว่าได้อะไรมา เขาก็บอกตรงๆว่าได้ทองมาเยอะ พลางวางกระสอบแล้วหยิบก้อนหินสีขาวนวลมาให้ดูแล้วก็เคาะมันจนแตก จนได้เห็นว่ามีเกล็ดโลหะสีทองอยู่ภายในก้อนหิน แล้วชาวพม่าก็บอกว่าจะเอาไปถวายวัด ไม่ต้องไปหาหรอกขนมาหลายเที่ยว ไม่มีอีกแล้ว ก่อนจะเดินทางข้ามเขากลับไป ชาวเขาท่านนั้นก็เคยไปตามหาอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เคยเจออะไรที่ใกล้เคียงเพราะถ้ำนั้นมีมากมายหลายรูปแบบตลอดแนวเทือกเขากับความกลัวสิ่งลึกลับในถ้ำต่างๆที่ร่ำลือกันมานาน และไม่ได้เข้าไปลึกมากนักกลัวจะมีอันตรายต่างๆ

จนถึงภารกิจสำคัญในการหาปล่องถ้ำที่เชื่อมต่อกับภายในถ้ำหลวง กว่า 10 วันที่ลงพื้นที่รอบภูเขานางนอน กว่า 20 ปล่องถ้ำที่ลงสำรวจ บางปล่องลึกแค่ไม่กี่เมตร ปล่องลึกที่สุดนั้นคือ 500 เมตรแนวดิ่ง จนในปล่องถ้ำสุดท้ายของวันที่ 10 นั่นเอง ในสุดเส้นทางที่ลึกสุดของถ้ำสุดท้ายที่ลงกันมาเพียงสองชีวิต ลึกลงมาในระยะแนวดิ่งกว่า 100 เมตร พลางเช็คระดับออกซิเจนว่าเพียงพอกับภารกิจหรือไม่ ก็ได้พบกับช่องพอดีตัวในมุมสุดท้าย ช่องทางมันพอดีในระดับที่ว่าต้องรอบสะเอวไม่เกิน 32 เท่านั้น ไม่งั้นคืออาจจะออกกลับไม่ได้ เมื่อผ่านช่องลงไปได้ ก็ได้พบกับห้องโถงที่ประหลาดจนเกินกว่าจะเป็นถ้ำธรรมดาทั่วไป ลักษณะโถงคล้ายอยู่ในโดมเพดานเตี้ยไม่ถึง 2 ม. ที่มุมด้านนึงมีคล้ายแท่นพิธีกรรมบางอย่าง

มันเหมือนมีร่องรอยถูกใช้งานที่ผิดธรรมชาติ ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้พิจารณาว่ามันคือสิ่งใด ก่อนจะมีเสียงตะโกนสอบถามจากคู่บัดดี้ที่สแตนบายรอรายงานพื้นที่ ถึงกับลืมที่จะตอบกลับไปเพราะในใจนั้นทั้งตื่นเต้น ตระหนก และเริ่มกลัวกับสิ่งที่พบ พลางนึกถึงสิ่งที่ได้ยินมา ที่นึกได้ทันทีคือ รีบวางไฟฉายลงบนพื้น วางให้แสงสาดแนวพื้นผิวเพื่อตรวจสอบว่ามีรอยเท้าของใครก่อนหน้านี้หรือไม่ร่องรอยย่ำในถ้ำนั้นสามารถคงอยู่ได้นานนับสิบปีหรืออาจจะ 100 ปี แต่ก็ไม่มีเลยสักร่องรอยเดียว มันใหม่สดทุกตารางเมตร มีเพียงรอยเท้าของตนเองที่ย่ำเข้ามาจนเห็นได้ชัด ก่อนจะหันไปเห็นบางอย่างถูกวางบนพื้นที่มุมสุดทาง ก็ทำให้ยิ่งขนลุก ก่อนจะรู้สึกตัวมากขึ้นแล้วตะโกนกลับไปยังคู่บัดดี้ว่า "โอเค เจอบางอย่าง ขอสำรวจ 5 นาที"

สิ่งที่เจอ มันคือผืนกระสอบที่ถูกตัดเป็นสี่เหลี่ยมวางอย่างเรียบร้อย ผิวเปียกชุ่มจากน้ำที่หยดลงมาจากเพดาน มีขนาดพอดีกับการนั่งได้ แล้วก็เผลอใจล่องลอยไปทำในสิ่งที่ไม่ควรจะทำ ก็คือไปสัมผัสมัน พลางหยิบขึ้นพลิกไปมา แล้วถ่ายภาพ ก่อนจะวางที่เดิม ชิ้นกระสอบ ท่องในใจเงียบๆ แล้วก้อนหินสีขาวล่ะ พลางสาดไฟฉายขึ้นเพดาน ก็ได้พบกับก้อนหินสีขาวหลากหลายขนาดที่ถูกตรึงฝังติดแน่น พยายามจะดึงออกมาก้อนนึงแต่ไม่สามารถดึงออกได้ จนได้ยินเสียงคู่บัดดี้ตะโกนเตือนอีกครั้งว่าหมดเวลาแล้ว ต้องรีบเดินทางออก เหมือนใจยังเหม่อลอย ถ่ายภาพไว้เพียงก้อนหินสีขาวที่ใกล้ตัวที่สุดมาเพียงภาพเดียว นอกนั้นคือลืมหมด ก่อนจะปีนป่ายมุดออกมาทางช่องแคบๆนั้น จนเมื่อปีนป่ายผนังถ้ำที่สูงลิบจนมาถึงปล่องแคบๆซึ่งเป็นทางเข้าก็มุดตัวลอดออกมาเป็นคนสุดท้าย ทีมงานคนอื่นๆอีกกว่า 20 ชีวิต ที่สแตนบายระบบและเฝ้าระวังเหตุฉุกเฉินที่ปากถ้ำ ต่างรอรายงานสภาพถ้ำภายใน แต่ก็รายงานไปเพียงว่าปล่องนี้มีสองช่องทาง เส้นทางแรกเป็นระบบถ้ำเหวที่ดิ่งลึกมากน่าจะลึกเกิน 100 ม. เว้นไว้ลงสำรวจพรุ่งนี้ ส่วนอีกเส้นทางคือทางตัน เหมือนจะพบทองยุ่กองนึง หลายคนที่ได้ยินคงนึกว่าเป็นมุขขำขัน เลยหัวเราะกันครื้นเครง จนเผลอหัวเราะตามไปด้วย เมื่อเก็บอุปกรณ์เสร็จ ก็เริ่มทะยอยออกจากพิกัด แต่ในระหว่างนั้น มีหน่วยทหารทีมนึงถามว่า จะให้ปิดปากถ้ำก่อนไหม จะงัดหินก้อนเดิมมาปิดไว้เพื่อป้องกันไม่ให้มีตัวอะไรเข้าไปได้พรุ่งนี้จะมาเปิดให้ใหม่ ก็เหมือนใจล่องลอยพูดไปแบบไม่ทันคิดอะไรมาก บอกไปว่า ปิดให้สนิทเหมือนเดิมที่สุด เพราะพรุ่งนี้อาจจะไม่ได้มาที่นี่อีก และก็ไม่ได้มาที่นี่จริงๆ เพราะหลังจากนั้นอีก 1 ชม. ขณะเดินทางกลับด้วยรถกระบะออฟโรดไต่ขึ้นเส้นทางขอบเหวลึก รถก็ประสบอุบัติเหตุถนนถล่มจนพลิกคว่ำตกเหว