เตือนสายแคมป์ปิ้ง! ระวัง “ไข้รากสาดใหญ่” เสี่ยงป่วยหนักถึงชีวิต

กลายเป็นประเด็นเตือนภัยสำหรับสายแคมป์ปิ้งและคนชอบเข้าป่า หลังจากมีชายหนุ่มรายหนึ่งออกมาโพสต์แชร์ประสบการณ์ว่า หลังกลับจากตั้งแคมป์เพียงไม่กี่วัน เกิดอาการไข้สูง หนาวสั่น ปวดหัวอย่างรุนแรง จนต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล และได้รับการวินิจฉัยว่าเป็น “ไข้รากสาดใหญ่” (Scrub Typhus)

แพทย์เผยว่า โรคนี้ไม่ได้ติดต่อจากคนสู่คน แต่เกิดจากการถูก “ตัวไรอ่อน” (Chigger mite) ซึ่งเป็นพาหะนำเชื้อแบคทีเรียในกลุ่ม ริกเก็ตเซีย (Rickettsia) ชื่อว่า Orientia Tsutsugamushi กัดเข้าสู่ร่างกาย ตัวไรอ่อนมักอาศัยอยู่ในพงหญ้า พุ่มไม้ หรือบริเวณโคนต้นไม้ที่เป็นที่อยู่ของสัตว์ฟันแทะ เช่น หนูและกระรอก

ลักษณะของโรคและอาการที่ต้องระวัง

หลังถูกกัดประมาณ 10–12 วัน ผู้ติดเชื้อจะเริ่มมีอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่ แต่มีความรุนแรงมากกว่า โดยมักพบอาการเด่นชัดคือ

-   ไข้สูงเฉียบพลัน (อาจสูงถึง 40°C) หนาวสั่น ปวดศีรษะมาก

-   ปวดเมื่อยตามตัว อ่อนเพลีย มีไอแห้ง ๆ

พบแผลลักษณะคล้าย “บุหรี่จี้” เป็นรอยดำคล้ำ มีรอยบุ๋มบริเวณที่ถูกกัด เช่น รักแร้ ขาหนีบ เอว หรือใต้ราวนม
แผลดังกล่าวมัก ไม่เจ็บ ไม่คัน แต่เป็นสัญญาณสำคัญของโรค

หากมีอาการเหล่านี้และเพิ่งกลับจากการเดินป่าหรือตั้งแคมป์ ควรรีบพบแพทย์ทันที และแจ้งประวัติการเดินทางให้ครบถ้วน เพราะหากปล่อยไว้หรือรักษาช้า อาจเกิดภาวะแทรกซ้อนรุนแรง เช่น ปอดอักเสบ ตับอักเสบ หรือแม้กระทั่งสมองอักเสบ

วิธีป้องกันก่อนออกทริปเข้าป่า

การป้องกันที่ดีที่สุดคือ หลีกเลี่ยงการถูกไรอ่อนกัด ด้วยวิธีต่อไปนี้

1.แต่งกายมิดชิด – สวมเสื้อแขนยาว กางเกงขายาว และสอดปลายกางเกงเข้าถุงเท้า เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวไรไต่เข้าไปในร่างกาย

2.ใช้สารกันแมลง – ทาโลชั่นหรือสเปรย์ที่มีส่วนผสมของ DEET ทั้งบนผิวหนังและเสื้อผ้า

3.เลือกจุดกางเต็นท์ให้ปลอดภัย – หลีกเลี่ยงบริเวณพงหญ้า พุ่มไม้ หรือที่ชื้นแฉะ ควรปูผ้าใบหรือเสื่อรองก่อนตั้งเต็นท์

4.ดูแลสุขอนามัยหลังกลับจากป่า – รีบอาบน้ำ สระผม และซักเสื้อผ้าที่ใช้ในป่าด้วยผงซักฟอกเข้มข้น เพื่อฆ่าเชื้อและตัวไรที่อาจติดมา

สรุป

“ไข้รากสาดใหญ่” เป็นโรคที่สามารถป้องกันได้ง่ายเพียงมีสติและเตรียมตัวให้พร้อมก่อนออกทริป การแต่งกายที่รัดกุมและการใช้สารกันแมลงช่วยลดความเสี่ยงได้อย่างมาก อย่ามองข้ามอาการไข้สูงหลังเข้าป่า เพราะการรักษาเร็วคือกุญแจสำคัญในการป้องกันภาวะแทรกซ้อนร้ายแรง

แหล่งที่มาอ้างอิง

1.โรงพยาบาลเวชศาสตร์เขตร้อน

2.กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข

3.โพสต์จากผู้ป่วยรายจริง (กรณีศึกษาเผยแพร่ผ่านโซเชียลมีเดีย)