วงการบันเทิงเศร้า "ไพโรจน์ สังวริบุตร" เสียชีวิตแล้ว ปิดตำนานพระเอกดัง

เอ๋ ไพโรจน์ เสียชีวิต โดยวันที่ 3 มิ.ย. 2568 มีรายงานข่าวเศร้า นักแสดงรุ่นใหญ่ เอ๋ ไพโรจน์ สังวริบุตร เสียชีวิตอย่างสงบเมื่อเวลา 03.00 น วันที่ 3 มิถุนายน 2568 ที่จังหวัดนครราชสีมา สิริอายุ 72 ปี 

 

โดยเพจเฟซบุ๊ก ดาราภาพยนตร์ รายงานข่าวการจากไปของพระเอกรุ่นใหญ่ เอ๋ ไพโรจน์ สังวริบุตร พระเอกที่โด่งดังที่สุดในช่วงปลายยุค 2510s ถึงตลอดยุค 2520s เสียชีวิตอย่างสงบเมื่อเวลา 03.00 น วันที่ 3 มิถุนายน 2568 ที่จังหวัดนครราชสีมา สิริอายุได้ 72 ปี โดยกำหนดสวดพระอภิธรรม ณ วัดมกุฏกษัตริยารามราชวรวิหาร วันที่ 4 มิถุนายน - พิธีรดน้ำศพ  

ประวัติ ไพโรจน์ สังวริบุตร

ไพโรจน์ สังวริบุตร  เกิดเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2496 ที่อำเภอศรีสวัสดิ์ จังหวัดกาญจนบุรี เขาเติบโตมาในครอบครัวที่มีสายสัมพันธ์กับวงการบันเทิงโดยตรง เป็นบุตรชายของนายคารม สังวริบุตร และนางพรพรรณ วรรณมาตย์ มีพี่สาวชื่อ จีราภา ปัญจศิลป์ เจ้าของคณะละครวิทยุอัชชาวดี และเป็นหลานชายของไพรัช สังวริบุตร ศิลปินแห่งชาติสาขาศิลปะการแสดง

ก่อนเข้าสู่วงการบันเทิง เขาสำเร็จการศึกษาระดับ ปวส. สาขาช่างอิเล็กทรอนิกส์ จากวิทยาลัยเทคนิคกรุงเทพ และต่อมาได้รับปริญญาโทจากคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกริก

เส้นทางการแสดงเริ่มต้นด้วยบท “โกมินทร์” ในละครจักรๆ วงศ์ๆ และไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ได้แสดงในภาพยนตร์เรื่อง วัยอลวน (2519) ที่กลายเป็นภาพยนตร์แห่งยุค สร้างปรากฏการณ์ทั้งรายได้และกระแสความนิยมอย่างถล่มทลาย

โดยบท “ตั้ม” ใน วัยอลวน ไม่ได้เป็นเพียงแค่บทภาพยนตร์ธรรมดา แต่มันกลายเป็นคาแรกเตอร์ที่อยู่ในความทรงจำของคนไทยมานานนับสิบปี ตั้ม คือหนุ่มนักศึกษาทะเล้น ขี้เล่น อารมณ์ดี มีมุมอบอุ่นน่ารัก และจริงใจในความรัก เป็นภาพสะท้อนของวัยรุ่นยุค 70s ที่มีความฝัน มีหัวใจ มีอารมณ์ขัน

ไพโรจน์ ถ่ายทอดบทบาทนั้นได้อย่างเป็นธรรมชาติ แสดงออกถึงความเป็น “คนธรรมดาที่น่ารัก” มากกว่าจะเป็น “พระเอกที่อยู่บนหิ้ง” และนั่นเองคือจุดที่ทำให้เขาแตกต่างจากพระเอกในยุคเดียวกัน

 

อีกหนึ่งความสำเร็จที่ไม่อาจละเลยได้คือการจับคู่กับ “จิ๋ม–ลลนา สุลาวัลย์ ในบท “โอ๋” คู่รักของตั้มในภาพยนตร์ วัยอลวน ทั้งสองกลายเป็นคู่ขวัญที่คนดูหลงรักและเชียร์ให้เป็นคู่จริงนอกจอ ถือเป็นหนึ่งในต้นแบบของกระแส “คู่จิ้น” ในวงการบันเทิงไทย ที่เกิดขึ้นก่อนคำว่าคู่จิ้นจะถือกำเนิดเสียอีก

แม้ในช่วงหลังไพโรจน์จะลดบทบาทการแสดงลง แต่เขายังคงเดินหน้าสร้างผลงานในฐานะผู้กำกับภาพยนตร์ หนึ่งในผลงานที่น่าจดจำคือ วัยอลวน 5: ตั้ม–โอ๋ ตัวตึง (2565) ซึ่งเขานั่งแท่นผู้กำกับและเล่าเรื่องราวต่อยอดจากภาพยนตร์ต้นฉบับโดยยังคงรักษาเสน่ห์ของตัวละครไว้ได้อย่างซาบซึ้ง

ไพโรจน์ สังวริบุตร ได้รับเกียรติประทับรอยมือที่ ลานดารา หอภาพยนตร์ (องค์การมหาชน) เมื่อปี พ.ศ. 2552 เพื่อเชิดชูเกียรติในฐานะผู้สร้างผลงานอันทรงคุณค่าให้แก่วงการบันเทิงไทย