ย้อนตำนานความศักดิ์สิทธิ์ หลวงปู่แหวน สุจิณโณ พระอริยสงฆ์แห่งภาคเหนือ

หลวงปู่แหวน ท่านท่องเที่ยวธุดงค์อยู่ตามป่าเขาลำเนาไพรอยู่นานกว่า ๕๐ ปี ประชาชนทั่วไปจึงไม่รู้จักท่าน เพิ่งจะมาได้ข่าวคราวและรู้จักหลวงปู่ก็ประมาณปลายปี ๒๕๑๖ เมื่อหนังสือพิมพ์นำประวัติ และเรื่องราวอภินิหารต่างๆ ของหลวงปู่มาเผยแพร่

ย้อนกลับไปเมื่อประมาณปี ๒๕๑๖ ณ จังหวัดเชียงใหม่ ทหารอากาศนายหนึ่งกำลังนำเครื่องบินออกบินตามหน้าที่ปกติ  วันนั้นเป็นวันที่ทัศนวิสัยดี ท้องฟ้าปลอดโปร่ง แม้จะมีเมฆ แต่นักบินก็สามารถเห็นท้องฟ้าเบื้องหน้าได้อย่างชัดเจน เขาบังคับเครื่องบินไปตามเส้นทางปกติ ซึ่งเป็นแนวบินที่พาดผ่านเหนือวัดดอยแม่ปั๋งทันใดนั้น เขาต้องตกตะลึง เพราะเบื้องหน้าของตนนั้นปรากฏหลวงปู่ผู้เฒ่ารูปหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนก้อนเมฆ ขวางเส้นทางการบินอยู่  แต่ด้วยสัญชาตญาณ เขาจึงบิดคันบังคับหลบไปในทันที เครื่องบินโฉบผ่านพระรูปนั้นไปอย่างฉิวเฉียด

หลังจากตั้งสติได้ เขาไม่แน่ใจว่าตัวเองตาฝาดหรือไม่ จึงตัดสินใจขับเครื่องบินย้อนกลับมาอีกครั้ง และนั่นทำให้เขายิ่งตกใจซ้ำสอง เพราะหลวงปู่ผู้เฒ่ารูปนั้นยังคงนั่งสงบนิ่งอยู่บนก้อนเมฆเหมือนเดิม  แต่คราวนี้เขาพยายามรักษาระยะห่างของเครื่องเอาไว้ เฝ้ามองหลวงปู่ผู้เฒ่ารูปนั้นค่อยๆ หายลับไปในหมู่เมฆ

เมื่อนำเครื่องลงจอด เขารีบเข้าไปกราบนมัสการเจ้าคณะเชียงใหม่ ถามท่านว่า ที่เชียงใหม่มีพระองค์ไหนที่แสดงปาฏิหาริย์ได้ ท่านเจ้าคณะบอกว่าเห็นมีอยู่องค์หนึ่งคือ "หลวงปู่แหวน" วัดดอยแม่ปั๋ง ทันทีที่ทราบ เขาจึงรีบตรงไปที่วัดเพื่อพิสูจน์ให้เห็นกับตา  เมื่อไปถึงก็ปรากฏว่า มีผู้คนมากมายมารอพบหลวงปู่แหวนเต็มไปหมด  

ปกติแล้วหลวงปู่แหวนจะไม่ยอมออกมาพบปะใครง่ายๆ ด้วยความที่ท่านเป็นพระที่เก็บตัวอยู่แต่ในห้องและหนีคนตามอุปนิสัยเดิม  ท่านจะออกมาจากห้องก็เฉพาะเวลาฉันเช้าและเจริญพระพุทธมนต์เท่านั้น นายทหารคนนี้ไปถึงวัดในตอนเช้า เหลือเชื่อว่าเป็นเวลาที่หลวงปู่แหวนออกจากห้องมาฉันเช้าพอดี และเมื่อเห็นท่านนายทหารก็ถึงกับตกตะลึงซ้ำสาม เพราะหลวงปู่แหวนที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้าก็คือหลวงปู่ผู้เฒ่าที่เขาเห็นนั่งอยู่บนก้อนเมฆนั่นเอง

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ นั้นเป็นที่รู้จักกันในหมู่พระวิปัสสนาจารย์ว่า ท่านเป็นลูกศิษย์ของพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต เป็นพระผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ และเป็นพระอรหันต์  แต่สิ่งที่ทำให้หลวงปู่แหวนเป็นที่รู้จักกันทั้งประเทศนั้นหาใช่วัตรปฏิบัติในทางธรรมของท่านไม่ หากแต่เป็นเรื่องของ "ปาฏิหาริย์" และนับตั้งแต่มีการโจษขานเล่าลือกันว่า หลวงปู่แหวนมีปาฏิหาริย์หลายอย่าง ปาฏิหาริย์ที่กลายเป็นกรณีคลาสสิกที่สุดกรณีหนึ่งก็คือ "กรณีหลวงปู่แหวนเหาะได้" นั่นเอง

บทความข้างต้นนี้ เป็นความเชื่อส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

ที่มาจาก : หนังสือ "บารมีธรรมพระอรหันต์ ปาฏิหาริย์เป็นเรื่องธรรมดา" โดย เนรัญชลา